Trzeci, po Kalasancjuszu i Pirrottim Święty Pijar urodził się w 1831 r. w hiszpańskiej Galicji i pochodził z katolickiej rodziny robotniczej. Na chrzcie otrzymał imię Emanuel. Szybko odkrył powołanie do życia zakonnego i kapłańskiego w duchu św. Józefa Kalasancjusza. Święcenia kapłańskie w Zakonie Szkół Pobożnych, po przybraniu imienia zakonnego Faustyn od Wcielenia, przyjął w wieku 25 lat w Madrycie. Zmarł w Getafe w 1925 r. w wieku 94 lat i całe jego życie było twórczą przygodą poszukiwania woli Bożej.
 
Jako młody pijar został posłany do pracy w szkołach pijarskich na Kubie, gdzie zaintrygowały go zwyczaje mieszkańców wyspy, którzy używali roślin w celach terapeutycznych. Ze względu na słabe zdrowie wrócił do rodzinnej Hiszpanii i tutaj rozwijał swoje zainteresowania i pasje przyrodnicze i medyczne.
 
„Idąc za przykładem mego Boskiego Mistrza powinienem dbać o zdrowie duszy, jestem również zobowiązany, w miarę swoich możliwości, dbać o ciało" – mawiał. Na bazie ziół opracował leki, z których 12 zostało oficjalnie zarejestrowanych i sprzedawano je w aptekach. Do naszych czasów przetrwało Laboratorium Mígueza w Getafe k. Madrytu.
 
Był nauczycielem łaciny, algebry, historii, retoryki oraz j. francuskiego, ale również przyrody, geografii, fizyki, chemii, rolnictwa i higieny. Możliwości i zdolności miał wszechstronne, ale wyróżniał się jako nauczyciel nauk przyrodniczych. Dzięki temu napisał proste książki w formie żywego i przystępnego dialogu: „Podstawowe wiadomości z historii przyrody”, „Podstawowe wiadomości z fizyki lądowej” i „Rozmowy o historii przyrody na podstawie rycin”.
 
Poświęcony pijarskiej pracy w szkole żył swym powołaniem kapłańskim i dużo godzin spędzał w konfesjonale. Był kierownikiem duchowym dla wielu osób, które zdumiewały się jego cierpliwą miłością w słuchaniu i trafnością w udzielaniu rad.
 
Podobnie jak Kalasancjusz stał się prorokiem swojej epoki i dostrzegł konieczność kształcenia i wychowywania nie tylko chłopców, ale również dziewcząt, które „w przyszłości staną się żonami i matkami”. Zmiana społeczeństwa zależy w dużej mierze od promocji kobiety – brzmiała jego diagnoza. Za zgodą swych przełożonych w 1885 r. założył Kalasantyński Instytut Córek Boskiej Pasterki – kalasantynki.
 
Trwając w Wielkim Poście oddajmy głos św. Faustynowi, który w jednej ze swoich sentencji uczył: „Nie chcę przesady w postach ani w niczym; owszem, pragnę wielkiej miłości Boga i Jego Matki. W tym, ile tylko można”.
 
Jck