Niesamowicie istotne jest doświadczenie tak wielkiej wspólnoty osób, które każdego dnia poświęcają swoje życie Bogu. Na co dzień nie mamy okazji dostrzec, jak bogaty w charyzmaty jest Kościół, jak wiele osób każdego dnia ofiaruje i oddaje swoje talenty, umiejętności, czas dla drugiego człowieka. W Konstytucjach, które zostawił nam nasz Założyciel św. Józef Kalasancjusz przeczytamy: "Przeżywając gorliwie naszą prawdziwą wspólnotę z Kościołem, utrzymujemy braterskie więzi z diecezjami, parafiami, zgromadzeniami wchodzącymi w skład Rodziny Kalasantyńskiej i innymi instytutami zakonnymi, szczególnie z tymi, które oddają się wychowaniu, służąc sobie w miarę możliwości wzajemną pomocą" (Konstytucje i Reguły, 37). Takim miejscem doświadczenia "braterskich więzi" był IV Kongres Młodych Osób Konsekrowanych. 

W bogatym programie przygotowanym na te kilka dni zaproszono wielu gości - duchownych jak i świeckich, którzy podejmowali niejednokrotnie trudne tematy podczas swoich konferencji, ale jakże ważne i aktualne dla uczestników. 

"Powstań i świeć"

"Powstań i świeć" to hasło, które towarzyszyło uczestnikom przez te kilka dni wypełnionych konferencjami, modlitwą, spotkaniami i dzieleniem się. Dzieleniem się swoim charyzmatem, doświadczeniem życia we wspólnocie osób duchownych, radością, trudnościami i tym, co każdego dnia przeżywają osoby konsekrowane. 

Hasło tegorocznego Kongresu nabrało dla mnie szczególnego znaczenia po usłyszeniu dwóch konferencji: p. Franciszka Kucharczaka [Jakiego "światła" potrzebuje świat od osób konsekrowanych?] i o. Krzysztofa Pałysa OP [Bóg oddzielił światło od mroku (Hi 26, 10)] – opowiada kl. Łukasz Fabijański, uczestnik IV Kongresu Młodych Osób Konsekrowanych. Powstań – wstań, wyprostuj się. Bądź obecny w tym świecie, zgodnie z Twoim charyzmatem. Bądź obecny wśród ludzi, szczególnie wśród tych, którzy są pogubieni. Nie mów wiele, najlepiej wcale, tylko słuchaj, wspieraj, kochaj i módl się z nimi i wśród nich. Świeć – zaświeć, daj świadectwo. Ale nie o samym sobie, swoich talentach i swoich dziełach. Wtedy będziesz bardziej zasłaniał światło. Świeć światłem Chrystusa, doświadczeniem Jego miłości. Aby w ogóle myśleć o tym, żeby to robić, musisz pozwolić Mu, żeby Cię dotknął i przemienił. To On jest Prawdziwym Światłem i to Nim masz świecić i o Nim dać świadectwo i „jeżeli będzie potrzeba, czasem coś powiedz”, jak mawiał św. Franciszek.

Radość, umocnienie, spotkanie

Każde spotkanie z drugim człowiekiem, udział w konkretnym wydarzeniu niesie za sobą różne oczekiwania, wiele emocji i otwartość, na to co może się  wydarzyć. Ważnym elementem jest możliwość podzielenia się swoimi odczuciami, przemyśleniami z drugim człowiekiem, ale jeszcze bardziej się ubogacimy, kiedy wysłuchamy również tego drugiego człowieka, jego perspektywy. Co możemy otrzymać, biorąc udział w takim spotkaniu? 

Po pierwsze to dużo radości. Radości ze spotkania młodych osób, oddanych Bogu i drugiemu człowiekowi, wspólnego spędzenia czasu, rozmawiania, żartowania, słuchania oraz oczywiście wspólnej modlitwy – dzieli się kl. Łukasz. Po drugie umocnienie, dzięki konferencjom, które pomimo tego, że mówiły nie raz o sprawach trudnych, dotykających mnie osobiście, to dawały nadzieję. Także wysłuchanie innych młodych osób, które przeżywają podobnie problemy, co dawało świadomość, że nie jestem w tym sam. Po trzecie, spotkanie tak wielu młodych utalentowanych ludzi obdarzonych różnymi charyzmatami pokazało mi, jak bardzo kolorowy i różnorodny jest Kościół. Pomimo takiej różnorodności, doświadczyłem na Kongresie ogromnej jedności Kościoła, który jest skoncentrowany na Jezusie i Jemu oddany.

Wielka Miłość

Po tak intensywnych kilku dniach przychodzi czas powrotów do swojej codzienności. Te doświadczenia zebrane podczas Kongresu dodają energii i są niejako paliwem napędzającym do działania. Ks. Tomasza Nowaczka MIC, Prowincjał Księży Marianów, podczas wygłoszonej homilii podkreślił, że powinniśmy się modlić. – Prośmy Ducha Świętego, by otworzył nasze serca podczas tej Eucharystii. By pozwolił to spotkanie, które wydarzyło się w ostatnich dniach, jeszcze bardziej poukładać, dostrzec, a nawet nazwać: co dotknęło mnie najmocniej, z czym przyjechałem, a z czym wyjeżdżam. Co będzie niosło mnie przez najbliższe dni? Kogo poproszę, aby podtrzymywał ten płomień, który umacnia moją wiarę i nadzieję we mnie. Jaka nowa nadzieja w ciebie wstąpiła, z jaką nadzieją pójdziesz do świata, który tej nadziei tak bardzo potrzebuje – mówił Prowincjał Księży Marianów. Co zostaje w nas po takim spotkaniu?

Wspólnota, jaka stworzyła się miedzy nami podczas kongresu – odpowiada kl. Łukasz. – W pamięci pozostaje mi obraz radosnych osób oddanych Bogu i ludziom. Muszę przyznać, że wszystkie konferencje, jakie były na Kongresie, wniosły wiele ważnych i nie raz trudnych treści. Oprócz dwóch wymienionych już przeze mnie prelegentów, mówili do nas o. Michał Nowak OFMConv [Czy i Wy chcecie odejść? Dlaczego decydujemy się zostać?] oraz bp. Jacek Kiciński MSF [Co z naszą Tożsamością?]. Pozwolę sobie jednak wybrać tylko jedną rzecz z przesłania br. Raniero Canatalamessy OFMCap „Albowiem wiemy dobrze, że nie można zrobić w życiu nic wielkiego, prawdziwego czy głębokiego bez wielkiej miłości. A dla nas, osób zakonnych, to Jezus jest wielką Miłością” [Przesłanie] – podsumował kl. Łukasz. 

Niech na koniec zostaną z nami również słowa z Konstytucji i Reguł naszego Zakonu, które są podsumowaniem tego, czego doświadczamy i czym się dzielimy, żyjąc we wspólnocie osób konsekrowanych: "Przez takie życie wspólnotowe lepiej odpowiadamy na wezwanie Pana. Z pomocą Bożą będzie ono najlepszym świadectwem naszego Zakonu i skutecznie pociągnie do pracy na niwie Pańskiej tych, z którymi spotykamy się na co dzień, zwłaszcza dzieci i młodzież". (Konstytucje i Reguły, 39).

Wszystkie materiały: konferencje, wywiady i relacje z wydarzenia można znaleźć na stronie: www.mlodzikonsekrowani.zyciezakonne.pl.

Fot. mlodzikonsekrowani.zyciezakonne.pl

MK