Kurs Animatora Pijarskiego to inicjatywa organizowana dla młodzieży z naszych placówek, która ma swoją wieloletnią historię. Forma spotkań, zadań przez lata ewoluowały, by dzielić się z uczestnikami charyzmatem pijarskim i jednocześnie pozwolić rozwijać się im i zdobywać nowe kompetencje i umiejętności. 

W tym roku mentorami, którzy prowadzili spotkania w czterech grupach byli: s. Monika Duc, o. Jacek Wolan, o. Tomasz Abramowicz, oraz o. Radek Boboń. Tematyka tych spotkań koncentrowała się na formacji własnej animatora, psychologii i interakcji w grupie, przygotowywania spotkań dla małej grupy i przygotowaniu liturgicznym. Wzbogaceniem tych zajęć były warsztaty, które pozwalały ćwiczyć umiejętności z zakresu prowadzenia zabaw integracyjnych, pogodnych wieczorków, animacji artystycznej czy organizowania wydarzeń pijarskich od podszewki. Poprowadzili je Sebastian Romaniak, Olga Kozłowska, Albert Skolmowski, Anna Czekaj, Magdalena Kiwior oraz br. Janusz Dudek. Ponadto o. Andrzej Lisiak przybliżył w ciekawy sposób postać św. Józefa Kalasancjusza, odkrywając jego powołanie i duchowość. Uczestnicy poznali podstawy pierwszej pomocy i zapoznali się z podstawowym sprzętem medycznym. Wśród tych wielu merytorycznych spotkań, odbyły się również tańce pijarskie, które są nieodzownym elementem animowania grup podczas spotkań naszej młodzieży. Młodzież nie tylko tańczyła, ale uczyła się jak uczyć innych tańczyć i jak zrobić to w ciekawy i prosty sposób. Swoją wiedzę na ten temat przekazywał kl. Łukasz Fabijański. 

Każdego wieczoru po zakończonych spotkaniach był czas na adorację, wyciszenie, spowiedź świętą, by nie tylko spotkać się w modlitwie z Panem Bogiem, ale również wiedzieć, jak zorganizować i poprowadzić różne modlitewne spotkania. 

Podczas ostatniej Eucharystii o. Jacek Wolan na podstawie słów z Pisma Świętego: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci co się źle mają" (Łk 5, 31). — Tak jak Jezus powoływał uczniów, tak dzisiaj powołuje księży, osoby konsekrowane. I powołuje tych chorych, czyli każdego z nas, ze swoimi wadami, problemami, dolegliwościami — mówił o. Jacek. — Tak samo powołuje i nas animatorów, bo potrzebujemy takich animatorów, którzy też nie do końca są ogarnięci, mają swoje wady, dolegliwości. O. Jacek przedstawił na końcu taki obraz. — Animator jest jak ołówek. Trzeba pamiętać o tym, kim jesteśmy, co mamy w środku, bo bez tego ani rusz. Czasami przyjdzie czas, aby naostrzyć ten ołówek. — My też musimy dać się naostrzyć, choć nie zawsze będzie to miłe i przyjemne dla nas. Ale wtedy będziemy mogli nadal dobrze pracować i przynosić owoce. 

To wszystko składało się na KAP, zwany również animatorskim.  Drugą częścią kursu jest KAP duchowy, skoncentowany na pogłębianiu swojej modlitwy, rozważań nad Pismem Świętym czy przekazywaniu jej innym.

MK