Przyjęcie posługi miało miejsce w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego Zakonu Pijarów w Krakowie.

Podczas homilii o. Prowincjał między innymi przypomniał, że pełnienie tej posługi zawsze jest odpowiedzią, co wiąże się z odpowiedzialnością na to zaproszenie. — W Twoim przypadku, pełnienie przez Ciebie funkcji drużynowego harcerskiego, przyczyniło się znacząco do rozpoznania tej posługi — mówił o. Mateusz do kl. Jarka. — Był to moment w Twoim życiu, kiedy wziąłeś odpowiedzialność za wychowanie harcerzy w duchu idei harcerskiej. O. Prowincjał przypomniał słowa twórcy ruchu skautowego Sir Roberta Baden-Powella: Jeśli skauting miałby być bez Boga, to lepiej, żeby go nie było. Wspomniał również o założycielu polskiego harcerstwa — Andrzeju Małkowskim, który od swoich drużynowych wymagał, aby dobrze rozumieli postawy religijne i moralne ruchu, by mieli taki charakter, aby zapewnić dobry wpływ moralny na harcerzy. — Obok takich wskazań wychowawczych nie można przejść obojętnie — mówił o. Mateusz. — Ciężko je też realizować tylko po części, jeśli rzeczywiscie odnajduje się w nich głęboki sens. Podobnie było u kl. Jarosława, który podczas swojej służby, zapragnął być autentycznym instruktorem harcerskim, czyli wychowawcą chrześcijańskim.

Przyjęcie tej posługi to potwierdzenie podjęcia rozpoznawania jej w swoim życiu, a jednocześnie postawienie sobie jej jako istotnego wskazania dalszej drogi formacji, zarówno tej duchowej, jak i intelektualnej. Można to odczytywać, że rozwój osobisty jest dla drugiego, a w pijarskiej drodze w sposób szczególny dla dzieci i młodzieży. Pisał o tym Założyciel naszego zakonu: Jeśli od najmłodszych lat będzie się wychowywać dzieci w pobożności i nauce, niewątpliwie będzie się można spodziewać szczęśliwego biegu całego ich życia.

Polecajmy w naszej modlitwie wszystkich pijarów z formacji początkowej w naszym zakonie, aby nie zatracili tej pięknej drogi wychowawcy chrześcijańskiego.