Pochodzący z przełomu XVII i XVIII w. kościół pw. NMP w Hebdowie z przylegającym do niego kompleksem ponorbertańskim (woj. małopolskie) to prawdziwa perła historyczna. W XII w. za czasów Bolesława Kędzierzawego rycerze Strzeżysław i Wrocisław, sprowadzili do Hebdowa z czeskiego Strachowa norbertanów (premonstratensów). W 1149 r. powstał tutaj mały kościół, a zakonnicy otrzymali na własność, znajdujące się o dwa kilometry stąd, Nowe Brzesko. W średniowieczu hebdowskie opactwo norbertanów odgrywało wiodącą rolę, podlegało mu siedem klasztorów w Polsce. Opat hebdowski był pierwszym pośród wszystkich dostojników zakonnych z Polski, Czech i Węgier. Pierwotnie w Hebdowie istniała także żeńska gałąź klasztoru, potem jednak norbertanki przeniosły się do Zawichostu. W XVI w. znaczenie opactwa osłabło, a w 1819 r. zaborcy rosyjscy zlikwidowali klasztor, wywożąc przy tym cenne księgozbiory. Do dziś pozostały w podziemiach sarkofagi i trumny zmarłych zakonników i opatów norbertańskich. Od 1832 r. kościół w Hebdowie zaczął pełnić funkcję kościoła parafialnego. Obecnie gospodarzami parafii są księża pijarzy, znani z opieki nad szkolnictwem, którzy sprowadzili się tutaj w 1949 roku.