Głównym tematem spektaklu były wydarzenia mające miejsce krótko przed podpisaniem dokumentu, czyli przybyciem do Polski ambasadora Rosji, księcia Nikołaja Wasiljewicza Repnina wraz z żoną i dziećmi. Przedstawienie ukazywało nieczyste zamiary carycy Katarzyny oraz księcia Repnina wobec Polski i Polaków. Scenariuszem, jak i reżyserią, zajęła się pani Ewa Lesiak wraz z o. Wojciechem Wojdą. Aktorami zostali uczniowie szkoły. 

— Książę Repnin, czyli główna postać, miał za zadanie przejąć Polskę od środka i wprowadzić rosyjskie rządy — czytamy na stronie szkoły. — Był stanowczy i nieustępliwy w swoich decyzjach. Główne postacie, czyli Repnin i jego żona, były postaciami negatywnymi, co uczyniło to przedstawienie na swój sposób wyjątkowym. Podczas przygotowań pojawiały się wśród aktorów i reżyserów wątpliwości, czy wszystko uda się tak, jak sobie zaplanowali. Jednak ostatecznie udało się pokazać historię, która kończy się odczytaniem Konstytucji, czyli zwycięstwem Polaków nad carycą Katarzyną. Oczywiście nie zabrakło też oklasków dla aktorów i wokalistów, co zawsze jest najlepszym uznaniem ze strony publiczności.

Ciekawym uzupełnieniem przedstawieniem były wplecione między poszczególne sceny piosenki — wykonane przez pijarską scholę pod czujnym okiem pani Natalii Kędziory oraz występ chóru pod kierunkiem p. Marzeny Myszuk. 

Przedstawienie to, jak każde odbywające się na deskach łowickiej sceny, wzbudziło wiele emocji u samych aktorów, co podkreśla Natalia Białas: — Ja wcieliłam się w rolę Natalii Kurakiny Repnin — żony ambasadora Rosji, która czynnie pomagała swojemu mężowi w misji powierzonej mu przez carycę Katarzynę, jaką był przywłaszczenie Polski — mówi młoda aktorka. — Próby do przedstawienia zaczęliśmy już dwa miesiące wcześniej. Zależało nam, żeby wstęp został dopracowany pod każdym względem. Z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że wszyscy biorący udział w przedsięwzięciu poświęcili ogrom czasu oraz włożyli mnóstwo swojej pracy i talentu w to, aby wystawić świetne oraz pouczające widowisko. Zadbaliśmy również o to, aby stroje oraz wystrój całej sceny odpowiadał czasom, w których działa się przedstawiona historia. 

MK