Złoczów znajduje się 60 km na wschód od Lwowa i liczy 26 tysięcy mieszkańców. Pijarzy przyszli do Złoczowa w 1731 r. dzięki królewiczowi Jakubowi Ludwikowi Sobieskiemu. Kolegium osiągnęło liczbę ponad 600 uczniów i szczyciło się znakomitymi nauczycielami. Zostało zamknięte w 1784 r. na skutek ustaw cesarza Józefa II, a dom uległ likwidacji razem z prowincją zakonną w 1795 r.

Cztery lata po zamknięciu szkoły Austriacy zamienili kościół na magazyn. Kult został w nim wznowiony, gdy w 1838 r. zaborcy oddali grekokatolikom kościół pw. Zmartwychwstania Pańskiego. Odtąd kościół pijarski służył parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Po I wojnie Złoczów znalazł się w granicach Drugiej Rzeczpospolitej. W 1938 r. trafił tu neoprezbiter ks. Jan Cieński, który po 1945 jako jeden z nielicznych kapłanów pełnił posługę duszpasterską na terenie diecezji lwowskiej. W czerwcu 1967 r. kard. Wyszyński konsekrował go na biskupa sufragana lwowskiego.

Po śmierci bp. Cieńskiego kolejni proboszczowie odnowili całkowicie wnętrze kościoła i część odzyskanego od państwa klasztoru. Współcześnie dzieci i młodzież ze Złoczowa brała udział w Parafiadzie i w ten sposób lokalna społeczność miała kontakt ze środowiskiem pijarskim. Z inicjatywą zaproszenia nas do pracy w tej parafii wystąpił dotychczasowy proboszcz, ks. Michał Hołdowicz. Dzięki życzliwości Księdza Arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego, Metropolity Lwowskiego obrządku łacińskiego przygotowanie do objęcia parafii dokonało się w krótkim czasie.

Złoczowianie z dumą pielęgnują wielowiekową historię miasta i parafii. Choć rzymscy katolicy są utożsamiani z narodowością polską część liturgii jest sprawowana w języku ukraińskim. W parafii pracują Siostry Sercanki, które prowadzą katechezę dziecięcą, scholę i grupy parafialne dla dorosłych oraz pracują w zakrystii, a także Córki Bożej Miłości, które prowadzą parafialne przedszkole.