Postacią związaną z Zakonem Szkół Pobożnych (Pijarów) jest św. Antoni Maria Gianelli, który był profesorem w Kolegium Zakonu Szkół Pobożnych w Cárcare. W liturgii Kościoła wspominamy św. Antoniego w dniu 7 czerwca. W 1812 r. przyjął święcenia kapłańskie; założył dwa zgromadzenia zakonne: Córek Marii z Orto (zwane gianellami) oraz Misjonarzy św. Alfonsa Liguoriego; w r.1837 został biskupem Bobbio; odnowił sławne sanktuarium św. Kolumbana, napisał historię opactwa i jego biblioteki.
Antoni urodził się z niezamożnych rodziców w Cerreto we Włoszech (Liguria); 12 kwietnia, w samą Wielkanoc. Jako młodzieniec okazywał zamiłowanie do służby Bożej i pobożnie ją wykonywał. Pani Nicoletta Rebizzo, pojechała z nim do Genui i przedstawiła go ówczesnemu arcybiskupowi, kardynałowi Józefowi Spina. Antoni miał wówczas 19 lat. Metropolita przyjął go do seminarium duchownego. Jako kleryk Antoni wyróżniał się nadal pobożnością i zdolnościami tak dalece, że jako subdiakon otrzymał pozwolenie na głoszenie kazań. W pierwszym roku kapłaństwa pełnił posługę wikariusza przy jednym z kościołów parafialnych Genui. Przez dalsze lata wykładał w Carcare literaturę. Następnie kard. Lambruschini powierzył mu profesurę w wyższym seminarium duchownym. Wykładał retorykę. Z tego też czasu zostawił traktacik pt. „Przykazania retoryki”. Po śmierci kardynała nowy arcypasterz powierzył ks. Antoniemu stanowisko prefekta studiów w seminarium. Był więc odpowiedzialny za całokształt studiów i wykładów jako kierownik. W tym czasie napisał też bardzo praktyczną i pożyteczną rozprawkę zawierająca przepisy dobrego wychowania. Przez 10 lat pełniąc równocześnie obowiązek profesora wymowy w seminarium, cały wolny czas poświęcał na pracę kaznodziejską, udzielając się chętnie również w pracy duszpasterskiej w parafiach. W roku 1826 gorliwego kapłana arcybiskup mianował archiprezbiterem w Chiavari. Jako prepozyt i proboszcz kolegialny św. Antoni zajął się z całym zapałem powierzonymi sobie duszami. Następnie zajął się budową seminarium duchownego, jego wyposażeniem i odpowiednią obsadą profesorów. W roku 1827 założył „Kongregację Misjonarzy św. Alfonsa Liguori” wśród kapłanów dla głoszenia misji i rekolekcji dla ludu. Szczególną opieką otoczył sierociniec w tym mieście i „Panie Miłosierdzia”, które ten zakład prowadziły. Był to zalążek przyszłego zgromadzenia zakonnego „Córek Najśw. Maryi z Orto”, które założył dwa lata później. Zwano je popularnie gianellami. Ich celem było: udzielać możliwie bezpłatnie nauki i wychowywać po chrześcijańsku dzieci, nadto przez pracę i zawód przygotować ubogie dziewczęta do życia. W roku 1837 na wniosek arcybiskupa Genui papież zamianował Antoniego Marię Gianelli biskupem w Bobbio. Jako biskup wykazywał wielką troskę o kapłanów; zajął się także upiększeniem zaniedbanego sanktuarium św. Kolumbana. Odnowił je i odpowiednio uposażył. Wyczerpany nadmiernymi trudami udał się do miasta Piacenza, by nieco odpocząć. Tam zastała go śmierć 7 czerwca 1846 roku. Papież Pius XI w 1925 roku dokonał beatyfikacji Antoniego, a papież Pius XII w roku 1951 wyniósł go do chwały świętych. Śmiertelne szczątki Świętego spoczywają w kryształowej trumnie w krypcie katedry. Katedra wraz z opactwem św. Kolumbana, z kościołami: św. Franciszka i św. Wawrzyńca oraz z Sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia, stanowi ważny element panoramy miasteczka.
Synowie i córki duchowe Świętego pracują w: Ligurii i w Piemoncie (Italia) oraz w Ameryce Łacińskiej i w Palestynie.