św. Antoni Maria Claret (1807-1870), biskup, przyjaciel Zakonu Szkół Pobożnych.
Antoni Maria Claret, urodził się w roku 1807. Pochodził spod Barcelony. W młodości uczył się tkactwa. Po studiach teologicznych przyjął święcenia kapłańskie (1835). Jako kapłan pracował w duszpasterstwie parafialnym, a później jako misjonarz w Katalonii i na Wyspach Kanaryjskich. W 1849 roku założył zgromadzenie Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca NMP - klaretynów. Wkrótce potem mianowano go arcybiskupem w Santiago na Kubie. Okazał się gorliwym i przedsiębiorczym pasterzem. Utworzył 53 parafie. Popierał żeńskie zgromadzenie - Instytut Apostolski Maryi Niepokalanej. Św. Antoni Maria Claret w 1857 r, zaprosił na Kubę, Zakon Szkół Pobożnych (Pijarów). W 1857 roku został odwołany do Hiszpanii, aby podjąć posługę spowiednika królowej Izabeli II i wychowawcy dzieci królewskich. Założył Akademię św. Michała skupiającą artystów. Po wybuchu rewolucji w Hiszpanii towarzyszył królowej na wygnaniu w Pau i Paryżu. W latach 1869-1870 uczestniczył w Soborze Watykańskim I.
Zmarł w roku 1870.
Beatyfikował go Pius XI (1934), kanonizował Pius XII (1950).
W IKONOGRAFII św. Antoni Maria Claret przedstawiany jest w stroju biskupa z regułą zakonu klaretynów w ręku.
Jego atrybutem jest medalion na szyi, krzyż na kufrze podróżnym.
Pomyślmy też nad treścią słów św. Antoniego: "Syn Niepokalanego Serca Maryi jest człowiekiem, który płonie miłością i zapala owym płomieniem wszystko, dokądkolwiek się udaje. Jest człowiekiem, który gorąco pragnie i z całych sit dąży do tego, aby wszystkich ludzi rozpalić ogniem Bożej miłości. Niczym się nie daje odstraszyć, raduje się niedostatkiem, podejmuje trudy, przyjmuje utrapienia".