Śp. Ojciec Józef Joniec, pijar – zginął w katastrofie samolotu prezydenckiego Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 r.
Ojciec Józef Joniec urodził się 12 października 1959 roku w Laskowej koło Limanowej. Wraz z rodzicami i rodzeństwem mieszkał tam do 1973 r., kiedy to pożar całkowicie strawił jego rodzinny dom. Po pożarze cała rodzina przeprowadziła się do Wilkowa w gminie Kocmyrzów-Luborzyca pod Krakowem. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Liceum Pijarów w Krakowie i został przyjęty do Niższego Seminarium Zakonu Pijarów. W roku szk. 1976/77 odbył nowicjat zakonny w Hebdowie, po czym 16 sierpnia 1977 r. złożył pierwszą profesję zakonną, przyjmując za patrona św. Krzysztofa. Do kapłaństwa przygotowywał się poprzez studia w Instytucie Teologicznego-Filozoficznym Księży Misjonarzy i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 18 maja 1985 r. z rąk ks. bp. Władysława Miziołka w Łowiczu. (W bieżącym roku miał obchodzić jubileusz 25-lecia święceń). Po otrzymaniu święceń pełnił posługę duszpasterską w Łowiczu, następnie w parafii w Hebdowie oraz w parafii Najświętszego Imienia Maryi w Krakowie-Rakowicach. W latach 1986—1992 studiował filologię klasyczną na Uniwersytetach Jagiellońskim i Warszawskim. Wyjeżdżał na stypendia językowe do Austrii, Niemiec, Włoch i Francji.
Od 1990 r. pełnił posługę duszpasterską w parafii Matki Bożej Królowej Wyznawców w Warszawie na Siekierkach, gdzie był katechetą, wizytatorem katechetycznym, duszpasterzem akademickim, proboszczem parafii (1995-2001), pierwszym rektorem kolegium pijarskiego (1990-1999) i pierwszym kustoszem utworzonego przez Prymasa Polski kard. Józefa Glempa w 1997 r. Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży (1997-1999) oraz dyrektorem Pijarskiego Centrum Edukacyjnego Stanisława Konarskiego. Swój charyzmat pijarski realizował pracując z dziećmi i młodzieżą wszystkich poziomów nauczania, w tym z harcerzami, sportowcami, młodzieżą akademicką w układzie edukacji formalnej i nieformalnej, w różnych ośrodkach na terenie Polski oraz poza jej granicami.
Jego pasją było też „odkurzanie” wspaniałych kart historii warszawskich pijarów sprzed kasaty zakonu przez moskali w 1864 r. W 1992 r. dla uczczenia 350-lecia działalności pijarów w Polsce założył w Warszawie szkołę podstawową im. sławnego pijara o. Onufrego Kopczyńskiego. Ponadto był współzałożycielem Fundacji Krąg Przyjaciół Dziecka im. Św. Józefa Kalasancjusza (1991 r.), Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego RP (1993 r.), gdzie w latach 1993–2002 pełnił funkcję wiceprezesa ds. organizacyjnych, oraz Stowarzyszenia Wychowanków Szkół Zakonu Pijarów im. ks. Stanisława Konarskiego. Dla lokalnej społeczności, gdzie duszpasterzował zorganizował Parafialny Klub Sportowy Falconia. Największym osiągnięciem jego życia był udział w tworzeniu i propagowaniu od 1988 r., ruchu parafiadowego, którego głównym przesłaniem jest wychowanie młodego pokolenia poprzez wiarę, kulturę i sport, zgodnie z zaczerpniętą ze starożytnej Grecji triadą: świątynia-teatr-stadion. W 1992 r. założył Stowarzyszenie „Parafiada” im. św. Józefa Kalasancjusza, którego celem jest promocja i realizacja parafiadowego programu wychowawczo-profilaktycznego. Dzięki niemu ten ruch stał się ważnym ogniwem procesu wychowania młodzieży w naszym kraju, ale także rozwinął się w wielu krajach europejskich, szczególnie za wschodnią granicą Polski. Ojciec Józef był również twórcą i organizatorem Finałów Międzynarodowej Parafiady Dzieci i Młodzieży, w których corocznie bierze udział ok. 3 tys. dzieci i młodzieży, nauczycieli, wychowawców, duszpasterzy, rodziców i wolontariuszy. Za niezliczoną ilość inicjatyw, wiele spotkań, kursów, programów, setki obozów parafiadowych, ponad dwadzieścia Finałów Parafiady wdzięczne mu jest szerokie grono osób z Polski i z zagranicy: dzieci, młodzież, wychowawcy, nauczyciele, duszpasterze, sportowcy i ludzie kultury. Ojciec Józef był osobą całkowicie pochłoniętą promowaniem idei parafiadowej, w którą głęboko wierzył i uznać to należy za wyjątkowe dzieło jego życia. Dał się również poznać jako kierownik, lider i koordynator licznych projektów oraz programów lokalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych, takich jak: „Moja Mała Ojczyzna”, „Patriotyzm – z pokolenia na pokolenie”, „Wybieram zdrowie”, „Od małej Ojczyzny do wielkiej historii”, „Edukacja poprzez sport”, „Młodzież w działaniu”, „Sport uczy i łączy wszystkich” zrealizowanych w Europejskim Roku Edukacji poprzez Sport 2004, „Ruch rzeźbi umysł, serce i ciało” „Moja Mała Ojczyzna”, „Katyń… ocalić od zapomnienia”.
W latach 1994–2002 był członkiem Komisji Młodzieżowej w Federation International Catholique d’Education Physique et Sportive, konferencji Episkopatu Polski ds. Sportu (od 1997 r.), członkiem Komisji Polonijnej przy Polskim Komitecie Olimpijskim (od 1998 r.), członkiem Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich w Polsce (od 1995 r.), członkiem Federacji Sportu dla Wszystkich (od 1999 r.), Forum Społecznego m. st. Warszawy (2005–2008) i Komisji Fair Play przy Polskim Komitecie Olimpijskim (od 2006 r.). Na wniosek Senatu RP przyznano mu w 2004 r. Złoty Krzyż Zasługi za pomoc Polakom na Wschodzie i realizację programu pn. „Międzynarodowa Parafiada Dzieci i Młodzieży”. Otrzymał także Medal Komisji Edukacji Narodowej, tytuł „Budowniczego Polskiego Sportu” (2006 r.) oraz liczne nagrody z których wśród najważniejszych należy wyliczyć: „Pro publico bono” za najlepszą inicjatywę obywatelską, „Totus Tuus” w 2004 w kategorii promocji człowieka, nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka, „Fair play” oraz pijarską „Pietas et Litterae” (2008 r.). W grudniu 2008 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za szczególne zasługi na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu. 15 kwietnia 2010 r. stołeczna rada przyznała mu pośmiertne wyróżnienie „Zasłużony dla miasta Warszawy”.
10 kwietnia 2010 r. o. Józef Joniec znalazł się wśród zaproszonych gości w prezydenckim samolocie, który rozbił się pod Smoleńskiem. Celem podróży miało być upamiętnienie tragedii mordu polskich oficerów w Katyniu w 1940 r. i złożenie im hołdu. Zaproszenie o. Józefa do uczestnictwa w oficjalnej delegacji państwowej na uroczystości w Lesie Katyńskim, było ze strony Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego wyrazem uznania dla działalności Stowarzyszenia „Parafiada” podejmowanej już wcześniej w programie edukacyjnym „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Celem tego programu jest uczczenie pamięci bohaterów zbrodni katyńskiej, a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci Narodu poprzez posadzenie 21 857 dębów pamięci z okazji 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Każdy dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady: jeden dąb to jedno nazwisko. W Programie uczestniczy już blisko 3000 instytucji z Polski i spoza jej granic. Pan Prezydent prof. Lech Kaczyński patronował temu przedsięwzięciu; dwa dni po powrocie z Katynia,12 kwietnia, dąb katyński miał być posadzony w ogrodach prezydenckich przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Zostało to unicestwione z powodu rozbicia się samolotu i tragicznej śmierci wszystkich Pasażerów lotu. O. Józef Joniec 16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany został 20 kwietnia 2010 r. w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Bożej Opatrzności w Warszawie-Wilanowie. Uroczystości pogrzebowe z udziałem tysięcy rozmodlonych ludzi odbyły się w tym dniu o godz. 11.00 w Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży na Siekierkach, a o godz. 16.00 w Świątyni Bożej Opatrzności w Wilanowie. Msze święte koncelebrowali Księża Biskupi, Ojciec Generał Zakonu Pijarów, setki kapłanów zakonnych i diecezjalnych. Wśród uczestników były oficjalne delegacje instytucji państwowych, samorządowych, organizacji edukacyjnych, sportowych, poczty sztandarowe szkół, uczelni, wierni dorośli oraz rzesza dzieci i młodzieży.
(oprac. o. Jan Taff SP)